مختصری از زندگینامه امام رضا (ع)
امام هشتم شیعیان که نام پدرش امام موسی کاظم (ع) و مادر گرامیش نجمه (تکتم) است.
متولد یازدهم ذی قعده سال ۱۴۸ هـ. ق، در مدینه منوّره.
نامش؛ علی
کنیه اش ؛ابوالحسن
لقب مشهورش؛ «رضا» به معنای «خشنودی» است.
امام رضا (ع) در مدینه، پس از شهادت پدر، امامت بر مردم را بر عهده گرفت، و به رسیدگى امور پرداخت، شاگردان پدر را به دور خودش جمع کرد و به تدریس و تکمیل حوزه علمیه جدش امام صادق (ع) مشغول شد و در این راستا گام هاى بزرگ و استوارى برداشت.
ازدواج امام رضا
امام رضا(ع) دارای تعدادی کنیز بودند، از جمله کنیزان ایشان، سبیکه مادر امام جواد(ع) است.
وی کنیزى بود که به او سبیکه یا دُرّه می گفتند، حضرت رضا او را خیزران نام گذاشتند و این بانو از اهالى نوبه (منطقه ای در آفریقا) است.
و همسر دائمی امام رضا(ع) ام حبیبه بود.
در مورد تعداد فرزندان آن حضرت اختلاف وجود دارد، برخی امام جواد(ع) را تنها فرزند ایشان دانسته و گروهی نیز فرزندان دیگری را برای حضرتشان بر می شمارند.
امام رضا (ع) پس از هفده سال سکونت در مدینه و تبلیغ دین و ارشاد مردم، با دعوت و حیله مأمون عباسی، راه خراسان را در پیش گرفت.
آن حضرت پس از قبول اجباری ولایت عهدی مأمون و گذشت سه سال، در ۵۵ سالگی به دست این خلیفۀ عباسی به شهادت رسید.
جملاتی از امام رضا (ع)؛
- پنهان کننده کار نیک ( پاداشش ) برابر هفتاد حسنه است و آشکار کننده‌کار بد سرافکنده است ، و پنهان کننده کار بد آمرزیده است.
- امین به تو خیانت نکرده ( و نمى‌کند ) و لیکن ( تو ) خائن را امین تصور نمودى.
- عبادت پر روزه داشتن و نماز خواندن نیست ، و همانا عبادت پر اندیشه‌کردن در امر خداست.
- زمانى خواهد آمد که در آن عافیت مردم ده جزء است ، که نه جزء آن درکناره‌گیرى از مردم ، و یک جزء آن در خاموشى است.
منبع : سایت بیتوته
http://chaponashr.ir/jamali
|
