چه دشوار است!
نوشته‌ی جواد نعیمی
نمي دانم هيچ گاه انديشيده ايد كه :
چه قدر دشوار است تصوير يك پگاه بدون سپيده و خورشيد!
چه قدر دشوار است تجسم يك غروب بدون كلاغ و پرنده!
چه قدر دشوار است در نظر آوردن يك طبيعت بي جنگل و درخت ودريا!
چه قدر دشوار است زيبا ديدن يك دنياي بدون رنگ و بدون گل و گياه!
چه قدر دشوار است تصور يك آسمان بدون ستاره و خورشيد!
چه قدر دشوار است تجسم يك زمين بدون كوه و جاذبه و بيابان!
چه قدر دشوار است ديدار يك آدم بدون دست ، بدون پا، بدون دهان ،بدون دندان،بدون چشم وبيني و زبان!
چه دشوار است در نظر آوردن یک انسان بدون دل و مغز و اندیشه و بدون توانایی انتخاب!
چه قدر دشوار است زیستن در دنیایی بدون آب پاک و هوای دلپذیر و نور تابناک و نرماي خاک!
چه قدر دشوار است تصور مردمانی بیگانه با احساس و عاطفه و مهربانی و دوستی و راستی!
چه قدر دشوار است تجسم افرادی آبرو ازدست نهاده و آلوده به هوس ها و فاصله ها و رسوایی ها!
چه قدر دشوار است تصور دل بریدن از معنا،پشت کردن به خوبی ها ، دل سپردن به دنیا و وداع با بالایی ها!
چه قدر دشوار است تجسم جهانی عاری از عدالت و درستی و صفا و صداقت و راستی!
چه قدر دشوار است رویارویی با انبوهی از نتوانستن ها، نخواستن ها ، عدم درک فضیلت ها و معانی زیبا!
چه قدر دشوار است پیوند نخوردن دلهای بی نهایت کوچک ما، با یگانه ی بی همتا و بی نهایت بزرگ تر از همه بزرگ ها !
چه قدر دشوار است پاک بودن و پاکیزه ماندن و پاک کوچیدن از این دنیا...
چه قدر دشوار است درک همه دشواری ها !
چه قدر دشوار است شناختن همه ي رازها و رمز ها ،دل سپردن به دريا ،اوج گرفتن تا فضا و بهره مندي از همه نيكي ها !
و سرانجام چه قدر دشوار است برخورداری از قلبی ناخشنود و زبانی الکن و وجودی ناسپاس که علی رغم نعمت ها و رحمت های فراوان ، نه تنها سپاس گزار آفریدگار مهربان نباشی ، بلکه هرگز به آن ها نیندیشی و گاه کوچکشان نیز بپنداری !
راستی هم بیاییم اندکی به خود آییم و قدر نعمت های الهی را بدانیم !یادمان نرود ، یادمان نرود!یادمان نرود!
|