در سوگ رحلت خورشید روزگار !
جواد نعیمی
اي ساقي خمخانه ي خزاين معنا ! اي امام !
اي آن كه مي وحدت، از صراحي سينه ي پاك تو مي تراويد
ما، پياله پياله شراب ناب استقامت را از چشمه ي چشمان تو پر مي كرديم و ساغر ديدگان مان ميزبان هماره ي تصوير مبارك تو بود!
ما، جام هاي پايداري و جامه هاي كهنگي ناپذير شرف را از دستان سبز تو به تبرك مي گرفتيم وبا زلال انديشه هاي تابناكت،سرمست شور و نشاط و طراوت ايمان مي شديم.
باده ي بودن با تو، مارا به خود مي آورد وبه هشياري مي‌خواند.شهد كلام تو،سكر وحشي سستي را مي تاراند و بارقه‌ی حيات را در ما بيدار مي كرد!
اي همه شور! اي همه سرمستي! اي ناب ترين واژه در وصف تو زبون! اي تراوش كوزه ي معنا! اي عطر نرگس بيداري! اي امام ميناي عشق! بدان گاه كه بر بركت دستان مولاي عشق - بر كرانه ي كوثر- بوسه مي زني و جام هاي لبالب از شراب طهور را مي نوشي، در كاسه هاي نياز ما نيز؛ باده ي دستگيري فرو ريز!به حق همه ي سرمستان حقيقت !
اي امام خوبي ها! در سال سوگ تو همه‌ي مومنان و آزادگان را تسليت باد !
|