هشت گانه ای برای دفاع مقدس
از سروده های جواد نعیمی
منزل ز چه رو، میان گل داری تو
هر نو گل باغ را خجل داری تو
انگار شهید داده ای لاله سرخ
کاین داغ بزرگ را به دل داری تو
*****
خورشید به خون تپیده را دیدم من
آن عاشق سر بریده را دیدم من
با زخمه ی زخم بی شمارش می گفت
در دامن شب، سپیده را دیدم من
*****
ما جام زلال را به حق نوشیدیم
چون چشمه ی نور، از زمین جوشیدیم
تا ننگ سیاهی از جهان پاک شود
چشم طمع از حیات خود پوشیدیم
*****
شهیدان بی تن و بی دست و بی سر
شهیدان نو گلانی گشته پر پر
شهیدان، رهروان خط رهبر
شهیدان زنده اند ، " الله اکبر"
*****
تا وادی عاشقان سفر کردم من
بر معبر سرخ شان نظر کردم من
تا بوسه به روی پاک آنان بزنم
از کوچه ی تنگ جان گذر کردم من
*****
آنان که صلای عشق را در دادند
از نخل وجود خویشتن، بر دادند
تا عاشق صادق حقیقت باشند
با قامت افراشته ای، سر دادند
*****
ما قاصد صبحیم، همه خوش خبریم
خون نامه ی فتح را به هر سو ببریم
با کاتب این کتیبه ی نورانی
هم پای سپیده، در رکاب سحریم
*****
بیزار و غمین زبودن مردابیم
ننگ است بمانیم، بیا بشتابیم
با هم ، همه این ترانه را می خوانیم
ما راهی کوی روشن مهتابیم
|