صفای کوثر

همه ی آن چه گفته اند و می گوییم، در برابر عظمت او؛ هیچ است!
... فاطمه ی اطهر، چراغ بان کاروان انسانی، راه دار صراط مستقیم توحید، آیینه ی تمام نمای مکتباسلام و تجلی یک انسان کامل است. آن بانوی بزرگوار، خیر کثیر است. کوثر است.
مکه او را می شناسد.
مدینه احترامش می کند.
صفا، بر صفای او رشک می برد.
عرفات در پی شناسایی اوست.
منا نای شمارش فضایل آن بانو را ندارد.
زمزم، خویشتن را در پای او، به خاک می کشاند و تطهیر می کند.
حجر از استلام دستان مبارکش، تبرک می جوید.
حرا خود را در برابر کوه وجودش، کاه می یابد!

از کتاب بانوی اول، نوشته ی جواد نعیمی