آرزو
تک درختی پیش چشمان من است
از خزان و هرچه آفت ایمن است
این درخت سبز و خیلی دیدنی
حیف یک میوه ندارد چیدنی
در عوض دستش رسد بر آسمان
کرده زیبایی نثار خانه مان
با پرنده خانه سازی می کند
شاخه اش با باد بازی می کند
سیم برق از گردنش آویخته
روشنی را توی خانه ریخته
دوست دارم من درخت خانه را
این انیس و مونس کاشانه را
تا که می بینم درختی در زمین
با خودم آهسته می گوی چنین:
کاش باشم چون درختی پر ثمر
دامن اندیشه ام پر برگ و بر!
سروده ی جواد نعیمی
|