باد آرامی میوزید، کمی احساس سرما کرد. روانداز را روی سرش کشید، فکرش یکلحظه او رو رها نمیکرد. بعید به نظر میرسید که عاشق شده باشد. یاد روزهای اولی افتاد که با او آشنا شده بود، از وقتیکه سارا شمارهٔ بهراد را داده بود.
ستاره مدتها بود که دنبال کار میگشت و اینیک فرصت طلایی بود. سارا از فامیلهای دور بهراد بود و وقتیکه متوجه شد پدر بهراد احتیاج به یک پرستار دارد ستاره را معرفی کرد از طرفی از اوضاع ستاره هم باخبر بود، وقتی که این پیشنهاد را به ستاره داد. او با بدبینی تمام قبول کرد که برای درخواست و مصاحبه به دیدن بهراد برود.
زمانی که جلوی شرکت بهراد رسید نفس عمیقی کشید و نگاهی به ساختمان بلند شرکت کرد و با ناامیدی بیشتر وارد شد. اتاق مدیر در طبقهٔ چهارم قرار داشت. ستاره همینطور که زیر لب به سارا ناسزا میگفت رفت توی آسانسور: «آخه دخترهٔ. من کجا این بابا کجا؟!» رسید و وارد اتاق شد. دخترخانمی پشت میز نشسته بود و با تلفن حرف میزد، وقتی ستاره به پشت میز رسید خانم منشی از بالای عینکش نگاهی به او کرد و گفت بله؟ ستاره دستپاچه گفت: «کیانی هستم؟ با آقای بهراد قرار دارم.» منشی یه لبخند تمسخرآمیز زد و دف