به عقیده پینیوا و ماورودیف (2013) ابراز وجود بعنوان یکی از عوامل مهم موفقیت در روابط بین فردی محسوب می شود. بگونه ای که یافته های پژوهشی موید این مهم است که ابراز وجود سطح بالا می تواند بر عملکرد تحصیلی، ارتباطات بین فردی، مشارکت در کار تیمی، کسب موفقیت، کنترل خشم و شاد بودن افراد موثر باشد و بهبود این مهارتها می تواند عاملی برای حفظ سلامت روان افراد گردد. بالعکس ضعف در این توانایی موجب افزایش تنش روانی و در نتیجه اختلال در زمینه بهداشت روانی افراد خواهد شد. یکی از شاخصهای بسیار مهم در قابلیت دفاع از موقعیت فردی برای دستیابی به اهداف و غلبه بر مشکلات، ابراز وجود است. این مسیر بایستی بدون رساندن آسیب به دیگران و رعایت حقوق سایرین طی شود. ابراز وجود بخشی از پتانسلهای فردی است و پیش نیازی برای خودشکوفایی است.