وقتهایی که فقط خودتی و خودت.. آزاد باشی با خودت.. خیلی لذت داره که بچرخی توی کوچه به کوچه.. خیابون به خیابون و سعی کنی خودتو توی یکی از همین پس کوچه ها پیدا کنی؛ اما من خودمو توی یکی از همین کوچه های بن بست گم کردم.
میدونی چه دردی داره اینکه بعد از تموم گشتن ها، بفهمی چیزی رو پیدا کردی که خودت نبودی؟ بفهمی تو اون چیزی نیستی که درگیرشی و با این حال نخوای ولش کنی؟
سردرگمی. نمیدونی اسمش رو چی بذاری. بعضی وقتها میدونی که به قیمت جونت تموم میشه و با این حال باز میخوای نگهش داری.
چنین مواقعی فکر میکنی هر حس و حال سردرگمی که داری رو باید عشق صدا کنی؛ ولی من میگم نه. نه، چون تجربه کردم که گاهی بعضی چیزها از عشق برای آدم با ارزش تره. گاهی بعضی چیزها، حس لمس کردنشون از عشق بهتره. گاهی فقط تماشای لبخند تو از تحقق یه رویا شیرین تره!