شاخص رفاه طی دو قرن اخیر بیشتر در جوامع مختلف مطرح و معنی پیدا کرده است. این پدیده ابتدائاً در جوامع صنعتی و به دنبال توسعه تدریجی آنها پدیدار گردید. عواملی چون کم و کیف جمعیت، شهرنشینی، ابتکارات جدید، سیاست‌های مترقی و جدید، ورود به اقتصاد غیرکشاورزی، دستیابی به بهداشت و درمان، سواد و آموزش، تخصصی شدن امور و حِرَف و نظایر آن در دستیابی به رفاه نقش داشته‌اند. ضمناً، موضوع عینی رفاه مجموعه جریانی است تغییرپذیر و پویا و همواره در حال گسترش و توسعه است، بنحوی که قشرها و جوامع مختلف را نیز دربرمی‌گیرد. جوامع عصر حاضر شدیداً‌ وابسته به رفاه هستند؛ به نحوی که در فقدان آن به سهولت نمی‌توانند زندگی کنند. در چنین شرایطی، دولت‌ها می‌بایست سیاست‌های به روز و جدیدتری اتخاذ نمایند که منجر به رفاه بیشتری گردد.